Μπορεί να είναι συνήθης τακτική. Μπορεί να μην υπάρχει άλλος τρόπος για τις διωκτικές Αρχές για να «κλειδώσουν» υποθέσεις που κάνουν πάταγο, παρά να πείσουν κάποιο ή κάποιους από τους υπόπτους να «κάψουν» συνεργάτες τους και να βγουν μάρτυρες κατηγορίας προκειμένου οι υποθέσεις να πάρουν την άγουσα προς τα Δικαστήρια. Όμως αφήνει πίσω της σκιές και ερωτηματικά ότι στο τέλος-τέλος στην τσιμπίδα της Δικαιοσύνης πιάνονται οι μαρίδες, άντε και κέφαλοι, αλλά όχι οι καρχαρίες… Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά πώς παίζεται το παιγνίδι. Δίνουν πληροφορίες και παίρνουν άφεση αμαρτιών…
 
Έτσι εξελίχθηκε η υπόθεση της Δρομολαξιάς. Έτσι κτίστηκε η υπόθεση του ΧΥΤΑ Πάφου και ξεκινά η δεύτερη φάση και έτσι οικοδομείται η υπόθεση του ΧΥΤΥ της Κόσιης. Η απορία που δημόσια διατύπωσε ο δήμαρχος της Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος, είναι απορία πολλών πολιτών: Γιατί ο μεγαλο-ιδιοκτήτης της Helector να μοιράζει εκατομμύρια μίζες και κανείς δεν τον έχει ούτε καν ανακρίνει; Και επειδή η κοινή γνώμη διψά για τιμωρία είναι πολύ πιο δελεαστικό και «εξυγιαντικό» να τιμωρηθούν πολιτικά πρόσωπα παρά ένας επιχειρηματίας, έστω και εάν αυτός κινούσε τα νήματα της μίζας. Γιατί οι έρευνες να περιορίζονται στο 1,5 εκατ. ευρώ και όχι στα πολλά που μοίρασε προκειμένου να εξασφαλίσει ακόμη περισσότερα το μεγάλο αφεντικό;  
 
Τα ίδια ερωτήματα πηγάζουν και σε σχέση με το μεγάλο φαγοπότι στην οικονομία που είναι γνωστό πού οδήγησε τη χώρα μας. Τρία χρόνια μετά το κραχ δεν έχουν καν ανακριθεί πρόσωπα της κρίσης. Ούτε και έγινε ποτέ γνωστό αν έγινε και πού κατέληξε η έρευνα εντός της Κεντρικής Τράπεζας σε σχέση με τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι τεχνοκράτες από την εποχή του ELA προς τη Λαϊκή Τράπεζα. Ποιοι αποφαίνονταν συστηματικά ότι η Τράπεζα ήταν φερέγγυα; Υπήρξαν προειδοποιήσεις; Και αν ναι, πόσο ψηλά ή χαμηλά σταμάτησαν και γιατί; Οι ίδιοι τεχνοκράτες παραμένουν και σήμερα στις θέσεις τους και κάνουν τι;  
 
Η πολιτική σκηνή μοιάζει με ένα τεράστιο σκουπιδαριό που είναι αδύνατο να καθαριστεί, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει η πολιτική βούληση. Ούτε σε εκείνους που ασκούν εξουσία, πολιτειακή ή κομματική. Ούτε σε εκείνους που αποφασίζουν ποια εξουσία θέλουν ή σε ποιους αναθέτουν το πηδάλιο της όποιας εξουσίας. Ως τόπος φαίνεται πως έχουμε συνηθίσει να ζούμε με την μπόχα των σκουπιδιών. Δεν επιτρέπουμε στην ελπίδα να φυτρώσει, για κάτι καλύτερο.