Εγώ και ο Ζαχαρόπουλος

Οφείλω, πλέον,  να το ομολογήσω: στον Ζαχαρόπουλο οφείλω, δεν μου οφείλει, γιατί εγώ διεκδίκησα τη... σχέση μας!
Κατ ΄ αρχάς, του οφείλω ένα αξέχαστο 24ωρο... στο Α.Τ. Κυψέλης... δίπλα - δίπλα στο περιπολικό με χειροπέδες... στο Μεταγωγών... στα Δικαστήρια. Του οφείλω όλες τις παρτίδες πόκερ που έπαιξα στα κρατητήρια με τους συναγωνιστές από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν (2-3 γνωστοί από το σχολείο μεταναστών) , του οφείλω το μπέλα  τσάο σε αρκετές γλώσσες (ζήτω το Τόγκο), ενώ αυτός κουτουλούσε σε ένα καμαράκι του ισογείου - χορηγία των Σγουροχιωτακοχατζηγιαννακαίων!


Μετά, του οφείλω όλη την ανδρεναλίνη που μου χάρισε μέσα από τις ευγενέστατες ανταλλαγές  φιλοφρονήσεων, όλη την πνευματική εγρήγορση που μου πρόσφεραν - και του πρόσφεραν - οι σεπτοί λόγοι μας...
Του οφείλω κι άλλα, κι άλλα πολλά, ων ουκ έστιν αριθμός!
(Α, μη ξεχάσω, και δυο  τενεκεδάκια μπύρα από την Τετάρτη)!
Η πλάκα είναι πως το έφερε έτσι ο μυθοπλάστης (τυφλός είναι (;), κουφός είναι(;), μαλάκας πάντως είναι(!)) που μας  έλαχε να ζήσουμε μαζί κι άλλη ραψωδία - εγώ, αυτός και η Γιάννα στην ίδια Διεύθυνση, στο ίδιο γραφείο... δίπλα - δίπλα.
Βλέπεις, Μαρία, θέλει και η Ιστορία τον... οπορτουνιστή ρουφιάνο της.  Για το γένος δεν είμαι και τόσο βέβαιος... Είμαι βέβαιος για την εκπορνευόμενη και εκπορνεύουσα Μούσα (την πράξη, διευκρινίζω, γιατί οι καιροί είναι χάλια και οι ηλίθιοι που θέλουν  να παρερμηνεύσουν, δόξα... τω Θεώ...,  πολλοί): Από τις 9 Διευθύνσεις εμένα μου έτυχε ο Ζαχαρόπουλος και σε αυτόν εγώ.
Και η αλήθεια είναι - αφού σαν ώριμα παιδιά δεν φάγαμε τα λαρύγγια μας από την πρώτη στιγμή - ότι μπλαμπλάρουμε ασύστολα.
Που έχουμε φτάσει; Αυτός λέει πώς εκτιμά την πίστη  στις αρχές μου κι εγώ λέω - και το πιστεύω - πως εκτιμώ  την πίστη του στους φίλους του (κάτι που δεν μπορώ να πω, Μαρία, για τις φίλες και τους φίλους σου, όπως τον Ιούδα τον Ισκαριώτη που γιορτάζει την Κυριακή του Θωμά).
Κατά τα άλλα στην αλληλοεκτίμησή  μας δεν έχει αλλάξει τίποτα: Και οι δυο δεν μαζεύουμε ούτε ένα... στίγμα.
Γι αυτό σου λέω, Μαρία, να  τους πιστέψεις και να με διαγράψεις από τη λίστα των φίλων σου: 
Το όνομά μου... ανακατεύεται... δίπλα στα ονόματα της Χάρης και του Ιούδα.

Εκδορεύς
(Πάντα πιστός στους φίλους και τους εχθρούς - μόνο, Μαρία, όπως έλεγε ο γέρο-γεροπαπατζής, οι απέναντι είναι αντίπαλοι, οι εχθροί βρίσκονται πλάι και πίσω μας)!