(Αφιερωμένο στον σκουπιδολόγο/πυρηνικό επιστήμονα)! Οι του «αριστερού δαιμονίου»: Κατασκευάζουν ανεμόμυλους - δημιουργούν, προωθούν και στηρίζονται σε πολιτικοκοινωνικούς μύθους.

(Απόσπασμα):

Από την αφετηρία του νεοελληνικού έθνους  - με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα – δηλαδή από την εποχή του νεοελληνικού Διαφωτισμού, η σκέψη, οι τέχνες, η επιστήμη και τα αντίστοιχα κινήματα, τάσεις και σχολές, είναι εισαγόμενα.

Αυτό το ιστορικό γεγονός, άλλωστε, δεν συνάδει με την κομπραδόρικη φύση της εθνικής αστικής τάξης, η οποία, σημειωτέον, δεν μπόρεσε να ανασυγκροτήσει «ευρωπαϊκά» (καπιταλιστικός εκσυγχρονισμός) τον εθνικό χώρο ύπαρξής της ;

Επί πλέον, δίπλα στην μικροαστική «κουτοπονηριά» επιβίωσης και κοινωνικής ανέλιξης του, δίπλα στο περίφημο  «ελληνικό δαιμόνιο»  – αποτέλεσμα μιας καθυστερημένης αγροτικής κοινωνίας – και στο μότο του  «είσαι ό,τι δηλώσεις» – αποκρυστάλλωση μιας παρωχημένης επαρχιώτικης αντικοινωνικής κουλτούρας – αναπτύχθηκε και το «αριστερό δαιμόνιο». Απόψεις – και συνήθως αναίσχυντα επί παντός επιστητού – με μαρξίζουσα ορολογία, με βερνικώματα από φράσεις από την θεωρητικο-ιστορική πορεία του επαναστατικού κινήματος, έβγαιναν στον «αέρα» προς εντυπωσιασμό και καναλιτζάρισμα των συνειδήσεων των ιθαγενών – κάτι σαν τα καθρεφτάκια των αποικιοκρατών.

Η υλική αιτία της δράσης των φορέων του «αριστερού δαιμονίου» ήταν και είναι η ίδια με αυτή των φορέων του «ελληνικού δαιμονίου»: η ένταξή τους στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα – η υλική βάση της αστικής ύπαρξής του (το ψωμί και το … παντεσπάνι τους)  … και η … απαστράπτουσα κοινωνική ή κομματική ταυτότητα … βεβαίως, βεβαίως!

Μερικοί μπερδεύουν  τον οπορτουνισμό με τον ατομιστικό αταβισμό των του «αριστερού δαιμονίου». Ο οπορτουνισμός εκφράζει υπαρκτές κοινωνικές συλλογικότητες, υπαρκτές κοινωνικές αντιθέσεις. Οι του «αριστερού δαιμονίου» εκφράζουν τον τρόπο ένταξής τους στην παραγωγική αλυσίδα, το προσωπικό τους συμφέρον και την … εκάστοτε εργοδοσία τους.

http://odofragma-skas.blogspot.gr/2013/01/12_16.html