Εικόνα της ημέρας(Σάββατο, 29 Αυγούστου 2015
(Από τα άπαντα του Εκδορέα):
Στη θεματική παράγραφο 5 του κειμένου κριτικής των 53, διαβάζουμε:
''5. Τα καλά νέα
Η επόμενη μέρα ξεκινά με ένα σημαντικό κεκτημένο: την κομβικής σημασίας νίκη στην Αττική, τη μεγάλη επιτυχία στα Ιόνια, το νικηφόρο αποτέλεσμα σε πόλεις και συνοικίες με ισχυρή συμβολική και πολιτική αξία για την Αριστερά (Καισαριανή, Ν. Φιλαδέλφεια, Χαλάνδρι, Βύρωνας, Πέραμα κ.ά), και τον παρ” ολίγο θρίαμβο της Ανοιχτής Πόλης στην Αθήνα μετά από μια εκστρατεία-πρότυπο.
Στην Αττική και την Αθήνα, στην καρδιά δηλαδή της χώρας, η ψήφος εξέφρασε με τη μεγαλύτερη διαύγεια τις ταξικές αντιθέσεις· την αντίθεση στην αντιδημοκρατική εκτροπή και την ολιγαρχική διαχείριση των πολιτικών υποθέσεων· την αντίθεση ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους αντιπάλους των πανευρωπαϊκών πολιτικών λιτότητας. Κάπως έτσι, λοιπόν, επιβεβαιώθηκε ότι το στοίχημα της άνοιξης του 2012 παραμένει ανοιχτό. Και την ίδια στιγμή ανοίγει για μας ένα ευρύ πεδίο όπου έμπρακτα μπορούμε να αποδείξουμε την ικανότητά μας αφενός να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της κρίσης και αφετέρου να εισάγουμε νέους θεσμούς ή να διευρύνουμε υπάρχοντες στην κατεύθυνση των εμπειριών των κινημάτων των πλατειών''.
Επ΄ αυτών επισημαίνουμε τα εξής:
1. Αυτή την εξαιρετική ... απουσία!
2. Και η Δούρου και ο Σακελλαρίδης διαδέχτηκαν σχήματα με συνεχή και μαχητική δράση (τους Βούτση και Κυπριανίδου/Τσουκαλά η πρώτη και την Πορτάλιου ο δεύτερος). Αυτό δεν λέει κάτι;
3. Γιατί ιδιαίτερες αναφορές στον <<παρ” ολίγο θρίαμβο της Ανοιχτής Πόλης στην Αθήνα >> και στην <<εκστρατεία-πρότυπο>>; Πώς συνάδει η... περιπτωσιολογία με το γενικό πλαίσιο και τον σκοπό του κειμένου; Μήπως, ο συντάκτης της συγκεκριμένης πρότασης αισθανόταν το βάρος της επερχόμενης κριτικής για το αποτέλεσμα στην Αθήνα κι έτρεξε... προκαταβολικά... να το πετάξει από πάνω του;
Διότι, ο Σακελλαρίδης - παρότι έγραφε ο άνθρωπος - είχε λάθος στρατηγική, σύντροφοι! Αντί να στρέψει τα κύρια και αποκλειστικά πυρά του στον Καμίνη (αυτός καβάλα στο άλογο και εκπρόσωπος της αντίπαλης αριστεράς, η οποία, όμως, έχει την ίδια δεξαμενή ψήφων), βολόδερνε... σε περιφερειακές συγκρούσεις και... εκφάνσεις! Δεν καθάρισε από την πρώτη Κυριακή στο ευρύτερο χώρο της αριστεράς!
Αυτό το λάθος το έκαναν και άλλα Συριζαίικα σχήματα...
4. Γιατί, αντίθετα από την Αθήνα, μια τόοοσο μικρή αναφορά στην μάχη και στο αποτέλεσμα της Αττικής; Δεν ήταν ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ των αυτοδιοικητικών εκλογών; Συμπεράσματα για το μέλλον βγαίνουν μόνο από τις ήττες; Δεν βγαίνουν και από τις νίκες και, ιδιαίτερα, από τις συγκρίσεις ανάμεσα στις ήττες και τις νίκες;
Για να γίνω ξεκάθαρος και συγκεκριμένος, λέω:
Η Δούρου ρίχτηκε στη μάχη απροετοίμαστη (από τα Διεθνή στα Αυτοδιοικητικά), σχεδόν αβοήθητη ουσιαστικά από το κόμμα της (λόγω αντικειμενικών... υποκειμενικών αδυναμιών του) απέναντι σε δομημένα... μεγαθήρια (Σγουρός/Διαπλοκή/Εθνικοί νταβατζήδες/Μηχανισμοί κρατικοί, περιφερειακοί, κομματικοί/ΜΜΕ) και παρά τις προγνώσεις... καιρού, έφτιαξε... λιακάδα!
Τα... μυστικά της επιτυχίας της;
Η Δούρου είναι ένα ιδιαίτερα ευφυές άτομο που αφομοιώνει νέα γνωστικά αντικείμενα εκπληκτικά γρήγορα, γνωρίζει τις αδυναμίες της και τις ξεπερνά θετικά και δίχως αναποτελεσματικούς εγωισμούς, εμπνέει τους συνεργάτες της και τους καθοδηγεί αποτελεσματικά, έχει πολύ καλή... σκηνική παρουσία (γράφει) και ο λόγος της είναι καθαρός, στοχευμένος και με σωστό τόνο!
Η Δούρου λειτούργησε σαν Γιακωβίνος, σαν άνθρωπος των συνόρων πάνω και πέρα πολλές φορές από... συμβάσεις (προσώπων, συνθηκών και πλαισίων). Πήρε, δηλαδή
, την υπόθεση στα χέρια της, πίστεψε στη νίκη, δούλεψε σκληρά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και... νίκησε!
Η Δούρου ξεκαθάρισε με απόλυτη σαφήνεια και διαύγεια από την αρχή - και έμεινε σταθερή μέχρι το τέλος - ως στρατηγικό της στόχο τον Σγουρό/Διαπλοκή, εκπέμποντας συνεχώς σταθερό και δυνατό σήμα. Μάλιστα, κέρδισε τον πόλεμο, δίνοντας προκλητικά την μάχη απέναντι στο συγκριτικό πλεονέκτημα του Σγουρού: τα σκουπίδια! Αυτό, όχι μόνο ξεχείλωσε την επικοινωνιακή πολιτική του Σγουρού (ο οποίος με επιμονή ζητούσε να τον χαρακτηρίσει η Δούρου άνθρωπο του Μπόμπολα... αλλά δεν μασάει η χελώνα ταραμά), αλλά τις επέτρεψε να "δημιουργήσει" και επικοινωνιακές συμμαχίες (π.χ. Κουμουτσάκος)!
Η Δούρου εκμεταλεύτηκε αξιολογικά στο έπακρο την παράδοση, τα πρόσωπα, τις θέσεις και τις μάχες της ευρύτερης παράταξης που διαδέχτηκε στην Περιφέρεια Αττικής (δεν ήταν μόνο το παλιό συριζαίικο σχήμα). Οι δε άνθρωποι από αυτή την ομάδα συνεργατών της πρόσφεραν τα... μάλα και τους αξίζουν άπειρα μπράβο!
Με λίγα λόγια, η περίπτωση Δούρου είναι ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή περίπτωση και δεν μπορεί να μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με άλλες περιπτώσεις, ούτε μπορούν με βάση αυτή να βγαίνουν γενικά συμπεράσματα για την εκλογική συμπεριφορά του λαού.
Η Δούρου νίκησε με την μαγκιά της και την ομορφιά της!
(Για το έντυπο "πρόγραμμα" - π.χ. εργοστάσια βιομάζας και τα λοιπά χαριτωμένα - ίσως στο μέλλον)!
Κι κάτι τελευταίο: Στα σημεία αυτά, όπως στο σημείο για την επικοινωνία, οι συντάκτες του κειμένου των 53 αδικούν τους εαυτούς τους, την βαρύτητα των λόγων τους και τον σκοπό του κειμένου. Κι ενώ πατούν γερά στην αριστερή παράδοση, φαίνεται να υστερούν σε σύγκριση με το "αριστερής φρασεολογίας αλλά δεξιόστροφο κείμενο" των 2.
Και μην ξεχάσεις ποτέ εν πλω αδελφέ: Η αποτελεσματική κριτική προϋποθέτει μια ανιδιοτελή αυτοκριτική!!!
Εκδορεύς
(Από τα άπαντα του Εκδορέα):
Η Δούρου κέρδισε με τη ''μαγκιά της και την ομορφιά της''! Ένα σχόλιο αντικριτικής στο κείμενο κριτικής των 53
Τετάρτη, 3 Σεπτεμβρίου 2014
Στη θεματική παράγραφο 5 του κειμένου κριτικής των 53, διαβάζουμε:
''5. Τα καλά νέα
Η επόμενη μέρα ξεκινά με ένα σημαντικό κεκτημένο: την κομβικής σημασίας νίκη στην Αττική, τη μεγάλη επιτυχία στα Ιόνια, το νικηφόρο αποτέλεσμα σε πόλεις και συνοικίες με ισχυρή συμβολική και πολιτική αξία για την Αριστερά (Καισαριανή, Ν. Φιλαδέλφεια, Χαλάνδρι, Βύρωνας, Πέραμα κ.ά), και τον παρ” ολίγο θρίαμβο της Ανοιχτής Πόλης στην Αθήνα μετά από μια εκστρατεία-πρότυπο.
Στην Αττική και την Αθήνα, στην καρδιά δηλαδή της χώρας, η ψήφος εξέφρασε με τη μεγαλύτερη διαύγεια τις ταξικές αντιθέσεις· την αντίθεση στην αντιδημοκρατική εκτροπή και την ολιγαρχική διαχείριση των πολιτικών υποθέσεων· την αντίθεση ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους αντιπάλους των πανευρωπαϊκών πολιτικών λιτότητας. Κάπως έτσι, λοιπόν, επιβεβαιώθηκε ότι το στοίχημα της άνοιξης του 2012 παραμένει ανοιχτό. Και την ίδια στιγμή ανοίγει για μας ένα ευρύ πεδίο όπου έμπρακτα μπορούμε να αποδείξουμε την ικανότητά μας αφενός να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της κρίσης και αφετέρου να εισάγουμε νέους θεσμούς ή να διευρύνουμε υπάρχοντες στην κατεύθυνση των εμπειριών των κινημάτων των πλατειών''.
Επ΄ αυτών επισημαίνουμε τα εξής:
1. Αυτή την εξαιρετική ... απουσία!
 |
| Η Όλγα Γεροβασίλη πέτυχε το υψηλότερο ποσοστό (24,6%) από τους 13 υποψήφιους περιφερειάρχες που υποστηρίχθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ - και Αρτινή, σύντροφοι! |
3. Γιατί ιδιαίτερες αναφορές στον <<παρ” ολίγο θρίαμβο της Ανοιχτής Πόλης στην Αθήνα >> και στην <<εκστρατεία-πρότυπο>>; Πώς συνάδει η... περιπτωσιολογία με το γενικό πλαίσιο και τον σκοπό του κειμένου; Μήπως, ο συντάκτης της συγκεκριμένης πρότασης αισθανόταν το βάρος της επερχόμενης κριτικής για το αποτέλεσμα στην Αθήνα κι έτρεξε... προκαταβολικά... να το πετάξει από πάνω του;
Διότι, ο Σακελλαρίδης - παρότι έγραφε ο άνθρωπος - είχε λάθος στρατηγική, σύντροφοι! Αντί να στρέψει τα κύρια και αποκλειστικά πυρά του στον Καμίνη (αυτός καβάλα στο άλογο και εκπρόσωπος της αντίπαλης αριστεράς, η οποία, όμως, έχει την ίδια δεξαμενή ψήφων), βολόδερνε... σε περιφερειακές συγκρούσεις και... εκφάνσεις! Δεν καθάρισε από την πρώτη Κυριακή στο ευρύτερο χώρο της αριστεράς!
Αυτό το λάθος το έκαναν και άλλα Συριζαίικα σχήματα...
4. Γιατί, αντίθετα από την Αθήνα, μια τόοοσο μικρή αναφορά στην μάχη και στο αποτέλεσμα της Αττικής; Δεν ήταν ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ των αυτοδιοικητικών εκλογών; Συμπεράσματα για το μέλλον βγαίνουν μόνο από τις ήττες; Δεν βγαίνουν και από τις νίκες και, ιδιαίτερα, από τις συγκρίσεις ανάμεσα στις ήττες και τις νίκες;
Για να γίνω ξεκάθαρος και συγκεκριμένος, λέω:
Η Δούρου ρίχτηκε στη μάχη απροετοίμαστη (από τα Διεθνή στα Αυτοδιοικητικά), σχεδόν αβοήθητη ουσιαστικά από το κόμμα της (λόγω αντικειμενικών... υποκειμενικών αδυναμιών του) απέναντι σε δομημένα... μεγαθήρια (Σγουρός/Διαπλοκή/Εθνικοί νταβατζήδες/Μηχανισμοί κρατικοί, περιφερειακοί, κομματικοί/ΜΜΕ) και παρά τις προγνώσεις... καιρού, έφτιαξε... λιακάδα!
Τα... μυστικά της επιτυχίας της;
Η Δούρου είναι ένα ιδιαίτερα ευφυές άτομο που αφομοιώνει νέα γνωστικά αντικείμενα εκπληκτικά γρήγορα, γνωρίζει τις αδυναμίες της και τις ξεπερνά θετικά και δίχως αναποτελεσματικούς εγωισμούς, εμπνέει τους συνεργάτες της και τους καθοδηγεί αποτελεσματικά, έχει πολύ καλή... σκηνική παρουσία (γράφει) και ο λόγος της είναι καθαρός, στοχευμένος και με σωστό τόνο!
Η Δούρου λειτούργησε σαν Γιακωβίνος, σαν άνθρωπος των συνόρων πάνω και πέρα πολλές φορές από... συμβάσεις (προσώπων, συνθηκών και πλαισίων). Πήρε, δηλαδή
, την υπόθεση στα χέρια της, πίστεψε στη νίκη, δούλεψε σκληρά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και... νίκησε!
Η Δούρου ξεκαθάρισε με απόλυτη σαφήνεια και διαύγεια από την αρχή - και έμεινε σταθερή μέχρι το τέλος - ως στρατηγικό της στόχο τον Σγουρό/Διαπλοκή, εκπέμποντας συνεχώς σταθερό και δυνατό σήμα. Μάλιστα, κέρδισε τον πόλεμο, δίνοντας προκλητικά την μάχη απέναντι στο συγκριτικό πλεονέκτημα του Σγουρού: τα σκουπίδια! Αυτό, όχι μόνο ξεχείλωσε την επικοινωνιακή πολιτική του Σγουρού (ο οποίος με επιμονή ζητούσε να τον χαρακτηρίσει η Δούρου άνθρωπο του Μπόμπολα... αλλά δεν μασάει η χελώνα ταραμά), αλλά τις επέτρεψε να "δημιουργήσει" και επικοινωνιακές συμμαχίες (π.χ. Κουμουτσάκος)!
Η Δούρου εκμεταλεύτηκε αξιολογικά στο έπακρο την παράδοση, τα πρόσωπα, τις θέσεις και τις μάχες της ευρύτερης παράταξης που διαδέχτηκε στην Περιφέρεια Αττικής (δεν ήταν μόνο το παλιό συριζαίικο σχήμα). Οι δε άνθρωποι από αυτή την ομάδα συνεργατών της πρόσφεραν τα... μάλα και τους αξίζουν άπειρα μπράβο!
Με λίγα λόγια, η περίπτωση Δούρου είναι ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή περίπτωση και δεν μπορεί να μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με άλλες περιπτώσεις, ούτε μπορούν με βάση αυτή να βγαίνουν γενικά συμπεράσματα για την εκλογική συμπεριφορά του λαού.
Η Δούρου νίκησε με την μαγκιά της και την ομορφιά της!
(Για το έντυπο "πρόγραμμα" - π.χ. εργοστάσια βιομάζας και τα λοιπά χαριτωμένα - ίσως στο μέλλον)!
Κι κάτι τελευταίο: Στα σημεία αυτά, όπως στο σημείο για την επικοινωνία, οι συντάκτες του κειμένου των 53 αδικούν τους εαυτούς τους, την βαρύτητα των λόγων τους και τον σκοπό του κειμένου. Κι ενώ πατούν γερά στην αριστερή παράδοση, φαίνεται να υστερούν σε σύγκριση με το "αριστερής φρασεολογίας αλλά δεξιόστροφο κείμενο" των 2.
Και μην ξεχάσεις ποτέ εν πλω αδελφέ: Η αποτελεσματική κριτική προϋποθέτει μια ανιδιοτελή αυτοκριτική!!!
Εκδορεύς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου