Αλέκος Φλαμπουράρης: Ο μέντορας και οι εργολαβίες

Ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο οποίος ως υπουργός Επικρατείας ρουφούσε ανέμελα στα τηλεοπτικά παράθυρα τον φρέντο εσπρέσο του με το καλαμάκι και πλήρωνε με αέρα τους δανειστές, γνώριζε πολύ καλύτερα από όσο άφηνε να εννοηθεί το χρώμα του χρήματος. Γνώριζε επίσης και τις υπόγειες διαδρομές του, όπως αποδεικνύει ο χειρισμός διαγωνισμού ύψους 3,9 εκατ. ευρώ της Περιφέρειας Πελοποννήσου από την εταιρεία Διάτμηση, στην οποία ο κ. Φλαμπουράρης ήταν βασικός μέτοχος. Ο 77χρονος μέντορας του Αλέξη Τσίπρα,που δάκρυσε από συγκίνηση όταν ο νεαρός Πρωθυπουργός ανέγνωσε τις προγραμματικές δηλώσεις της πρώτης αριστερής κυβέρνησης, αποδείχθηκε φορέας των πιο καταδικαστέων πρακτικών της Μεταπολίτευσης, τις οποίες το κόμμα του διακήρυττε σε όλους τους τόνους ότι θα εξαλείψει.

Ο κ. Φλαμπουράρης, με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938 και τελείωσε το 9ο Γυμνάσιο στην πλατεία Κουμουνδούρου. Ηταν μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη και μέλος του ΚΚΕ και συμμετείχε από τα μαθητικά του χρόνια στους προδικτατορικούς λαϊκούς αγώνες. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Γκρατς στην Αυστρία, μια πανεπιστημιούπολη που στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ήταν δημοφιλής προορισμός ελλήνων φοιτητών. Συμφοιτητής του ήταν ο Γιάννης Μπανιάς. Οι δύο νέοι μηχανικοί συνδέθηκαν με σχέση ζωής, αλλά η ενασχόλησή τους με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Αυστρίας τούς δημιούργησε προβλήματα και μόλις μπόρεσαν επέστρεψαν στην Ελλάδα, όπου και ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους. Συνελήφθη επί χούντας, συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα και στη διάσπαση του ΚΚΕ του 1968 συντάχθηκε με το ΚΚΕ εσωτερικού. Ηταν μέλος της Γραμματείας του κόμματος και στη διάσπαση του 1987 δεν ακολούθησε τον Λεωνίδα Κύρκο στην ΕΑΡ αλλά τον Γιάννη Μπανιά που δημιούργησε το ΚΚΕ εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, που μετεξελίχθηκε στην ΑΚΟΑ. Προσχώρησε στον Συνασπισμό, επί προεδρίας Νίκου Κωνσταντόπουλου, όπως και άλλα στελέχη της ΑΚΟΑ (Νίκος Βούτσης, Θεανώ Φωτίου, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης κ.ά.).

Ενας bon viveur

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι διαδρομές στελεχών του ΠαΣοΚ και της Αριστεράς μπερδεύονταν γλυκά. Οπως διηγούνται πρόσωπα της ευρύτερης παρέας εκείνης της εποχής, ο αριστερός μηχανικός Φλαμπουράρης, με ελάχιστες προσβάσεις στους μηχανισμούς εξουσίας, ανακάλυψε τις εργολαβίες του Δημοσίου μέσω του τότε γενικού διευθυντή της ΕΥΔΑΠ Γιώργου Ιωαννίδη, μακρινού συγγενούς του πρώην υφυπουργού του ΠαΣοΚΦοίβου Ιωαννίδη και μέλους του κύκλου Μπανιά. Τότε ανέπνευσε οικονομικά για πρώτη φορά.            

Ακόμη κι όταν δεν είχε οικονομική ευκολία, ο κ. Φλαμπουράρης ήταν ένας αστός αριστερός, ένας bon viveur που προτιμούσε να πηγαίνει, όποτε μπορούσε, σε ένα ωραίο καφέ ή σε ένα δημοφιλές εστιατόριο παρά να κλαίει τη μοίρα του. Στέκι του ήταν το Ντόλτσε στο Κολωνάκι αλλά και το ταβερνείο «Θύρα 13» στο πλάι του γηπέδου του Παναθηναϊκού.

Την εποχή που άρχισε να ξανοίγεται στα δημόσια έργα διασταυρώθηκε ο δρόμος του με τονΠαύλο Τσίπρα, πατέρα του Αλέξη, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια εργαζόταν - ενδεχομένως να ήταν και μικρομέτοχος - στην εταιρεία Σκαπανεύς, μία από μεγαλύτερες εταιρείες δημοσίων έργων την περίοδο 1960-1970, σε μια εποχή που σύμφωνα με τα αρχεία του ΤΕΕ «το χρήμα ρέει αφθονότερο». Οι εταιρείες αυτές έπαιρναν μέρος σε διεθνείς διαγωνισμούς και ανελάμβαναν έργα στη Λιβύη, στην Περσία, στον Λίβανο. «Το ήδη από το 1971 διαφαινόμενο αδιέξοδο των δικτατόρων», γράφει το αφιέρωμα στην ιστορία του ΤΕΕ, συμβάλλει «σε μια νέα εξόρμηση των κατασκευαστικών εταιρειών στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική». Τα έργα όμως δεν πήγαν καλά και οι περισσότερες εταιρείες πνίγηκαν στα δάνεια.        

Η δεκαετία του '80 βρήκε την οικογένεια Τσίπρα εγκατεστημένη σε ένα τριάρι στους Αμπελοκήπους - αργότερα μετακόμισαν στα βόρεια προάστια - και τον κ. Φλαμπουράρη να κάνει στενή παρέα με τον μηχανικό πατέρα Τσίπρα και να έχει παντρευτεί την πρώτη του σύζυγο, η οποία καταγόταν από την Τήνο, όπως και η οικογένεια Αλαβάνου. Ο Αλέκος Αλαβάνος ανέδειξε από την εσωκομματική αφάνεια τον νεαρό Αλέξη Τσίπρα κατεβάζοντάς τον υποψήφιο στις δημοτικές εκλογές στον Δήμο Αθηναίων και δύο χρόνια αργότερα του παρέδωσε το δαχτυλίδι της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ, για να το μετανιώσει αργότερα πικρά όπως έχει παραδεχθεί.

Επιπόλαια αντιμετώπιση

Ο κ. Φλαμπουράρης, παρά την ενασχόλησή του με το κόμμα, δεν ήταν ποτέ επαγγελματικό κομματικό στέλεχος αλλά ούτε έλαμπε πολιτικά. Λέγεται μάλιστα ότι δεν είχε την ιδεολογική συγκρότηση άλλων στελεχών της Αριστεράς, τα οποία εξεπλάγησαν από την εκτίναξη που του επιφύλαξε ο κ. Τσίπρας.   

Ως υπουργός Επικρατείας, υπεύθυνος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, εντυπωσίασε για τη χαλαρότητα με την οποία αντιμετώπιζε τη διακυβέρνηση της χώρας και την κρισιμότητα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.
Ο χειρισμός της προσωπικής του υπόθεσης κρύβει επιπολαιότητα η οποία έχει υποσκάψει την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ στον πιο θεμελιώδη πυλώνα της, την ηθική υπεροχή.

Οπως αποκάλυψε το «Πρώτο Θέμα», η εταιρεία Διάτμηση του κ. Φλαμπουράρη πήρε τον Μάιο - ο διαγωνισμός με κλειστές προσφορές έγινε τον Σεπτέμβριο του 2014 - έργο ύψους 3,9 εκατ. ευρώ από την Περιφέρεια Πελοποννήσου, το οποίο θα πληρωθεί με διαδικασία-εξπρές ως τις 30 Σεπτεμβρίου παρά τις καταγγελίες περί μη ύπαρξης φορολογικής ενημερότητας της εταιρείας.

Στις πρώτες δηλώσεις του ο κ. Φλαμπουράρης παραδέχθηκε ότι είναι μέτοχος της εταιρείας Διάτμηση. Κατόπιν διέψευσε τον εαυτό του: «Δεν είμαι μέτοχος στην εταιρεία και έχω μεταβιβάσει τις μετοχές μου. Δεν είμαι τίποτε, είμαι ένας κοινός θνητός» είπε. Στη συνέχεια, 36 ώρες μετά, έδωσε τα στοιχεία στη δημοσιότητα.  

Τα έγγραφα που παρουσίασε, αντί να διαλευκάνουν την ιστορία, γέννησαν νέο κύκλο ερωτημάτων. Σύμφωνα με αυτά, την επομένη των εκλογών, Δευτέρα 26 Ιανουαρίου, επειδή, όπως λέει ο ίδιος, έμαθε ότι θα γίνει υπουργός, ολοκλήρωσε τις παρακάτω ενέργειες: Κατέθεσε το πτυχίο του στο ΤΕΕ και υπέβαλε αίτηση συνταξιοδότησης. Μεταβίβασε το 50% των μετοχών της εταιρείας του στον συνέταιρό του Ιωάννη Κοτταρίδη μέσω ιδιωτικού συμφωνητικού μολονότι απαιτείται συμβολαιογραφικό έγγραφο, κατά την έκτακτη γενική συνέλευση της εταιρείας από την οποία προέκυψε νέο ΔΣ. Στις 26 Ιανουαρίου επικυρώνεται το γνήσιο των υπογραφών στο ιδιωτικό συμφωνητικό, στο αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. στην Κατεχάκη, και συγκεκριμένα στη Διεύθυνση Οικονομικών, Κλάδος Οικονομοτεχνικών και Πληροφορικής, ο οποίος δεν εξυπηρετεί το κοινό, από τον ανθυπαστυνόμο Βασ. Πανταζή, συνδικαλιστή του ΣΥΡΙΖΑ.     

Από πουθενά δεν προκύπτει ότι καλύφθηκε η απαίτηση του νόμου 3310/2005, άρθρο 9, που ορίζει ότι σε περίπτωση μεταβίβασης μετοχών εταιρείας που ασχολείται με τα ΜΜΕ ή που αναλαμβάνει δημόσιες συμβάσεις απαιτείται συμβολαιογραφικό έγγραφο και γνωστοποίηση της μεταβολής του μετοχολογίου στο Τμήμα Ελέγχου Διαφάνειας του ΕΣΡ. Επίσης απαιτείται και η ενημέρωση του ΓΕΜΗ. Οι παραλείψεις αυτές μπορεί να επιφέρουν ακυρότητα της μεταβίβασης του 50% των μετοχών στον κ. Κοτταρίδη, ενώ τίθεται το ερώτημα αν και το υπόλοιπο 50% των μετοχών που κατείχε ο κ. Φλαμπουράρης μεταβιβάστηκε νομίμως, διαφορετικά παραμένει ιδιοκτήτης του 100% των μετοχών της εταιρείας. Μετά την απόκτηση της βουλευτικής ιδιότητας δεν μπορεί να διατηρηθεί η ιδιότητα του κύριου μετόχου σε εταιρεία που έχει συναλλαγές με το Δημόσιο, διότι είναι ασυμβίβαστο. Ερωτήματα προκαλεί η διόρθωση του μετοχολογίου με μπλάνκο και η καταβολή του τιμήματος, το οποίο ξεπερνά το 1 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με το συμφωνητικό, σε έξι δόσεις, οι οποίες ξεκινούν τον Νοέμβριο του 2015 και τελειώνουν τον Φεβρουάριο του 2018! Ολες οι ενέργειες του πρώην υπουργού φουντώνουν τις υποψίες για εκ των υστέρων κάλυψη των διαδικαστικών παρατυπιών.

Η κοινοπραξία - Ο κουμπάρος και οι δουλειές στην ΕΥΔΑΠ

Ο διαγωνισμός για το αλιευτικό κέντρο Βραχατίου είναι ένα σχετικά μικρό έργο για την εταιρεία Διάτμηση, η οποία αποτελεί έναν από τους προνομιακούς προμηθευτές της ΕΥΔΑΠ. Στις 8 Ιουλίου πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλοςκαι διευθύνων σύμβουλος ο Ιωάννης Μπενίσης, σύντροφος της περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου. Η νέα διοίκηση, με την απόφαση 18650, εκχώρησε στους κ.κ. Παπαδόπουλο και Μπενίση το δικαίωμα απευθείας ανάθεσης έργων μέχρι 150.000 ευρώ, έκαστος, και οι δύο μαζί μπορούν να αναθέτουν απευθείας έργα συνολικής αξίας 300.000 ευρώ.

Στην ΕΥΔΑΠ επέστρεψε ο Γιώργος Καραγιάννης, στη θέση του γενικού διευθυντή Λειτουργίας Δικτύων και Εγκαταστάσεων, ο οποίος είχε απομακρυνθεί από την εταιρεία εξαιτίας της εμπλοκής του σε κατασκευαστικά έργα με τον κ. Κοτταρίδη.  

Ο δύο ιδρυτές της Διάτμησης, σύμφωνα με ντοκουμέντο που εντόπισε «Το Βήμα», διέθεταν παράλληλα και δεύτερη τεχνική εταιρεία, η οποία ήταν ομόρρυθμη και ιδρύθηκε το 2002.

Το 2003, σύμφωνα με άλλο έγγραφο που εξασφάλισε «Το Βήμα», η ομόρρυθμη εταιρεία «Ι. Κοτταρίδης - Αλ. Φλαμπουράρης» προχώρησε στη σύσταση κοινοπραξίας με τον κ. Καραγιάννη, ο οποίος είναι κουμπάρος του κ. Κοτταρίδη.

Με άλλα λόγια, ο βοηθός γενικός διευθυντής της ΕΥΔΑΠ, στα καθήκοντα του οποίου ήταν - μεταξύ άλλων - η εποπτεία των εργοληπτών της εταιρείας, συνεταιρίστηκε με δύο σταθερούς εργολάβους της εταιρείας, κατά παράβαση κάθε έννοιας εταιρικού δικαίου.

Η κοινοπραξία, στην οποία η ομόρρυθμη εταιρεία συμμετείχε με 66,6% και ο κ. Καραγιάννης με 33%, είχε ως ιδρυτικό σκοπό και αντικείμενο την κατασκευή πολυκατοικίας στη Ραφήνα.

Οταν αυτή η σύγκρουση συμφερόντων έγινε γνωστή στον τότε πρόεδρο της ΕΥΔΑΠΚωνσταντίνο Κωστούλα - και στον πρώην υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Γιώργο Σουφλιά -,διατάχθηκε εσωτερικός έλεγχος και ο κ. Καραγιάννης «καρατομήθηκε» και απομακρύνθηκε από τη θέση του. Το 2013 επέστρεψε και αναβαθμίστηκε σε θέση γενικού διευθυντή.

Η Διάτμηση από το 2004 ως το 2011 έλαβε από την ΕΥΔΑΠ οκτώ εργολαβίες για εργασίες στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης της εταιρείας, αθροιστικής αξίας 18,6 εκατ. ευρώ. Μάλιστα, σε αρκετές εξ αυτών η εταιρεία προσέφερε υπερβολικά υψηλές εκπτώσεις ακόμη και στο ύψος του 69%.

Στο μεταξύ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η νυν διοίκηση της ΕΥΔΑΠ λίγες ημέρες αφότου εγκρίθηκε ο διορισμός της από την Επιτροπή ΔΕΚΟ της Βουλής έφερε στο ΔΣ της εταιρείας πρόταση για εργολαβία για τοποθέτηση νέων παροχών στην Αθήνα, προϋπολογισμού 4,3 εκατ. ευρώ. Η πρόταση, η οποία εγκρίθηκε από το ΔΣ κατά πλειοψηφία, προκάλεσε έντονα σχόλια σε όλον τον κατασκευαστικό κλάδο, καθώς από το 2011 ελάχιστες κατοικίες έχουν ανεγερθεί στην Αθήνα και οι ανάγκες για νέες συνδέσεις είναι ελάχιστες και θα μπορούσαν να καλυφθούν με πολύ μικρότερες εργολαβίες.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=738593