Για τους φίλους το όνομά μου είναι Σάμης. Η μητέρα μου, Καρολίνα Γαβριηλίδου, ήταν επιζήσασα του Άουσβιτς, του Νταχάου, του Μπέργκεν Μπέλσεν, με αριθμό στο χέρι της 40382.
Είναι η δεύτερη φορά που ξεκινώ ένα σχόλιό μου με τον ίδιο τρόπο.
Η πρώτη ήταν για το συνέδριο που διοργάνωσε η Εσθονία για τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που τα θεώρησε όμοια με τον Ναζισμό.
Αυτή όμως είναι περισσότερο θλιβερή.
Δεν ξέρω πώς θα ένιωθε η μητέρα μου αν ζούσε και διάβαζε την απόφαση της κυβέρνησης του Ισραήλ να χωρίσει τους ανθρώπους σε εβραίους και μη εβραίους. Να ξαναδημιουργήσει αμιγώς θρησκευτικό κράτος σήμερα το 2018 και τους μη εβραίους κατοίκους να τους θεωρεί ανθρώπους άλλης κατηγορίας, πάντως διαφορετικούς από τους εβραίους, και πώς είναι δυνατόν να γίνεται αποδεκτή από τους κατοίκους του μια τέτοια απόφαση και μέχρι σήμερα να μην έχει γίνει καμία συγκέντρωση έστω αμφισβήτησης αυτής της απόφασης που ουσιαστικά λέει ότι «το Ισραήλ είναι η ιστορική πατρίδα του εβραϊκού λαού και αυτός έχει το αποκλειστικό δικαίωμα αυτοδιάθεσης σε αυτό».Είμαι και εγώ εβραίος της διασποράς, όπως ονομαζόμαστε, αλλά σήμερα νιώθω περισσότερο αλληλέγγυος με τους Άραβες, Χριστιανούς και Μωαμεθανούς Ισραηλινούς, που από χθες δεν δικαιούνται να αυτοπροσδιορίζονται έτσι, παρά με τους ομόθρησκούς μου Ισραηλινούς που επιτρέπουν σε ένα κράτος που δημιουργήθηκε από καταδιωκόμενους ανθρώπους ακριβώς για να τους προστατεύσει, να γίνεται το ίδιο διώκτης της διαφορετικότητας και να επαναφέρει ιδεολογίες φυλετικών διακρίσεων.
https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/onomazomai-samoyil-gabriilidis-0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου