Οι νέες ρυθμίσεις που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη βουλή, σηματοδοτούν έναν νέο γύρο αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην τοπική διοίκηση. Αιχμή απ’ ό,τι διαφαίνεται από τις κυβερνητικές εξαγγελίες είναι το νέο εκλογικό σύστημα για τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Τα φληναφήματα της κυβέρνησης «περί λαϊκής συμμετοχής, δημοκρατίας» είναι απλά το «αμπαλάζ» της αντιλαϊκής πολιτικής της.
Στόχος, να παραιτηθεί ο λαός μας από τις πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες του, να προσαρμόσει τη ζωή του και το μέλλον των παιδιών του στα μέτρα της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να αποδεχτεί ως μονόδρομο τη φτώχεια, την ανέχεια, τη φοροληστεία. Να παραιτηθεί από όσα δικαιώματα και κατακτήσεις του έχουν ακόμα απομείνει. Να παραιτηθεί από το δικαίωμα να απολαμβάνει ένα καθολικό και σύγχρονο δίκτυο δομών υγείας, πρόνοιας, παιδείας, πολιτισμού, αθλητισμού κ.α.
Οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Διοίκηση (βλ. Καλλικράτης), οι οποίες ξεδιπλώθηκαν με ένταση στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να περάσει η αντιλαϊκή επίθεση. Συνεισέφεραν στη “δημοσιονομική πειθαρχία”, στη διεύρυνση της αντιλαϊκής φορολόγησης, στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και αγαθών, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Στηρίχτηκαν από το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού, αλλά και από τα θεσμικά όργανα της τοπικής διοίκησης, όπως η ΚΕΔΕ, η ΕΝΠΕ, που συναποτελούνται από στελέχη της ΝΔ, του Κινήματος Αλλαγής (ΠΑΣΟΚ), του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε, αυτά τα τοπικά όργανα του κράτους, χρόνια τώρα προωθούν τη διασύνδεση με τις επιχειρήσεις, τη διεύρυνση της ανταπόδοσης στο όνομα δήθεν της «οικονομικής αυτοτέλειας» των δήμων. Στήριξαν τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αποδέχτηκαν την ομπρέλα του οικονομικού Παρατηρητηρίου στο όνομα του “νοικοκυρέματος”, έκαναν πράξη τη συρρίκνωση κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών, το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και εργασιακών δικαιωμάτων προβάλλοντας τα προκλητικά «ως ορθολογισμό και μείωση του κόστους»!
Είναι χαρακτηριστικό ότι όσο μεγαλώνει η φορολεηλασία για τα εργατικά, λαϊκά νοικοκυριά, τόσο μειώνεται η χρηματοδότηση των Δήμων και των Περιφερειών. Και γι’ αυτό οι αιρετοί του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων, δε λένε κουβέντα. Γιατί το αστικό κράτος, τα τοπικά του όργανα, το πολιτικό προσωπικό που τα στελεχώνει ευθυγραμμίζονται στην κατεύθυνση να απελευθερωθούν όλο και περισσότερα κεφάλαια για τη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων.
Την 1η Μάη 2018, και οι Δήμοι μπαίνουν πλέον, στο σύστημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για χρέη από 500 ευρώ και πάνω! Μιλάμε για τα φτωχά νοικοκυριά, που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους γιατί αδυνατούν να πληρώσουν τέλη, φόρους για απορρίμματα, ηλεκτροφωτισμό, νερό, τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς! Είναι τα ίδια τσακισμένα λαϊκά νοικοκυριά που επιβιώνουν απ’ το πτωχοκομείο του κράτους, το γνωστό Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης!
Αυτή τη στρατηγική την ντύνουν με τον μανδύα του ονομαζόμενου “εθνικού συμφέροντος”, της δήθεν “δίκαιης ανάπτυξης”, την παρουσιάζουν ως το “νέο αναπτυξιακό μοντέλο στο οποίο θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει η αυτοδιοίκηση”.
Απόδειξη, τα “αναπτυξιακά συνέδρια” ανά τη χώρα όπου από κοινού τα κυβερνητικά στελέχη με τους “αντιπολιτευόμενους” Περιφερειάρχες – Δημάρχους και άλλους αιρετούς παραπλανούν το λαό ενώ τσακίζουν τις ανάγκες του για την «ανάσταση» των καπιταλιστικών κερδών!
Να γιατί η ΚΕΔΕ, η ΕΝΠΕ προβάλλουν την περιβόητη “αποκέντρωση και επιχειρηματικότητα” ως τον κύριο άξονα της αναθεώρησης του Καλλικράτη! Οι σκιαμαχίες τους για το εκλογικό σύστημα και η αντιπαράθεσή τους θέλει να κρύψει το βασικό στόχο που είναι η εναλλαγή στην καρέκλα της διακυβέρνησης, η ελεγχόμενη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, ώστε να υπηρετηθεί πιο στέρεα η αντιλαϊκή ρότα.
Άλλωστε από κοινού ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Κίνημα Αλλαγής εδώ και χρόνια συμπράττουν ώστε και η τοπική διοίκηση να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις επιδιώξεις των λίγων, των μεγάλων ομίλων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η τοπική διοίκηση και οι φορείς της δεν υλοποιούν τα αναγκαία για τη ζωή των πολλών, του λαού μας, έργα αντισεισμικής θωράκισης, αντιπλημμυρικής – αντιπυρικής προστασίας και άλλες υποδομές.
Έργα που η αναγκαιότητα τους έρχεται και επανέρχεται με τραγικό τρόπο μόνο κάθε φορά που έχουμε πλημμύρες, καταστροφικές πυρκαγιές, ή συζητάμε για την πιθανότητα ενός μεγάλου σεισμού. Την ίδια στιγμή οι ελεύθεροι χώροι και οι παραλίες παραδίνονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς «αξιοποίηση», οι κοινωνικές δομές, οι υποδομές υγείας – πρόνοιας, σχολικής στέγης, αθλητισμού, πολιτισμού όχι μόνο υπολείπονται κατά πολύ των αναγκών, αλλά και παραδίδονται σταθερά στο ιδιωτικό κεφάλαιο με μοχλό τις ΣΔΙΤ.
Αλλαγές που καμιά σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες του λαού
Η ολοένα και μεγαλύτερη αποδυνάμωση και αποσύνδεση της χρηματοδότησης των φορέων της Τοπικής Διοίκησης από το κράτος ενισχύει τη διασύνδεση της με τους ομίλους που δραστηριοποιούνται σε διάφορους κλάδους. Για παράδειγμα, ιδιαίτερα έντονο είναι το ενδιαφέρον του κεφαλαίου για τη διαχείριση των απορριμμάτων, τις Ανανεώσιμες Πηγές ενέργειας, την «αξιοποίηση» των δημοτικών εκτάσεων και υποδομών κ.λπ.
Οι Δήμοι έχουν ως κύρια αρμοδιότητα το σχεδιασμό και τη διαχείριση τομέων της κοινωνικής πολιτικής η οποία δεν δένεται με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας, με τις δυνατότητες της εποχής και της επιστήμης αλλά κυρίως με τις στρατηγικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, όπως τα ευκαιριακά δίκτυα φτώχειας, τους εθελοντές, τις ΚΟΙΝΣΕΠ, τις ΜΚΟ, τη λεγόμενη “κοινωνική οικονομία”.
Οι Περιφέρειες αναλαμβάνουν έναν πιο κεντρικό ρόλο στο «αναπτυξιακό» κομμάτι. Συγκεντρώνουν τους πόρους σε αναπτυξιακές για το κεφάλαιο υποδομές, ενώ οι ιεραρχήσεις τους γίνονται με βάση τις δυνατότητες για αύξηση των κερδών του κεφαλαίου και όχι την ουσιαστική ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Αποτέλεσμα είναι να παραμένουν οξυμμένα τα προβλήματα και οι ελλείψεις σε βασικές κοινωνικές δομές και υπηρεσίες στις οποίες έχει ανατεθεί μόνο η διαχείριση των ακραίων φαινομένων φτώχειας. Ενώ για παράδειγμα το τι θα γίνει με το μεγάλωμα του παιδιού, τη φροντίδα των γερόντων η αποκλειστική ευθύνη μεταφέρεται στην οικογένεια. Η σχολική στέγη, οι υποδομές και τα προγράμματα σε πολιτισμό, αθλητισμό παραχωρούνται στους επιχειρηματικούς ομίλους.
Το πρόβλημα με το προσωπικό επίσης παραμένει εκρηκτικό. Η σταθερή μόνιμη εργασία αντικαθίσταται με προσωρινούς εργαζόμενους μέσα από διάφορα προγράμματα π.χ. «κοινωφελούς εργασίας», συμβάσεις με ημερομηνία λήξης, ΜΚΟ, το σκλαβοπάζαρο των ΚΟΙΝΣΕΠ. Ουσιαστικά μιλάμε για ανακύκλωση ανέργων, μείωση του προσωπικού με συγκροτημένα δικαιώματα, απλήρωτη εργασία για μεγάλα διαστήματα ειδικά για τους εργαζόμενους που συνδέονται με τα ευρωενωσιακά προγράμματα. Μιλάμε για εντατικοποίηση και διευθέτηση ωραρίου, καταστρατήγηση της 5ημερης εργασίας μέσω της 24ωρης λειτουργίας υπηρεσιών σε τομείς όπως είναι η αποκομιδή απορριμμάτων. Με αυτό τον τρόπο καλύπτουν τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, όμως το αποτέλεσμα είναι η ραγδαία αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Οι δήμοι αναδείχνονται σε πρωταθλητές στα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα!
Αποτελεί πρόκληση να λέει η κυβέρνηση ότι τάχα αντιπαλεύει τις ιδιωτικοποιήσεις στην καθαριότητα, αφού οι νέες προσλήψεις στις ανταποδοτικές υπηρεσίες των δήμων εξαρτώνται αποκλειστικά από την τσέπη των δημοτών, με αποτέλεσμα οι πιο φτωχοί δήμοι να μένουν και πάλι γυμνοί. Την ίδια ώρα το θεσμικό πλαίσιο για τις ιδιωτικοποιήσεις παραμένει αλώβητο, ενώ οι 8.000 προσλήψεις συνοδεύονται από χιλιάδες απολύσεις άλλων εργαζομένων.
Η πρόκληση γίνεται ακόμα μεγαλύτερη με τα περί δήθεν «προστασίας της μόνιμης εργασίας», όταν σειρά από πολύ κρίσιμες και ευαίσθητες υπηρεσίες, όπως οι Παιδικοί σταθμοί, η “Βοήθεια στο Σπίτι”, η καθαριότητα στα σχολεία, είναι μόνιμα στον αέρα και οι εργαζόμενοί τους σε αέναη ομηρία.
Άλλες υπηρεσίες που στο όνομα είτε του αναγκαίου εκσυγχρονισμού τους είτε της συντήρησής τους, όπως γίνεται με τον ηλεκτροφωτισμό, παραχωρούνται σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, με προίκα τα τέλη φωτισμού. Με μαθηματική ακρίβεια και μόνιμες θέσεις εργασίας θα χαθούν και μεγαλύτερη επιβάρυνση των κατοίκων θα έχουμε.
Από το 2010 που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έφερε προς ψήφιση τη διοικητική μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη», με τη συναίνεση της ΝΔ, του τότε Συνασπισμού και τη συνηγορία ΚΕΔΕ -ΕΝΠΕ, το ΚΚΕ και τα ψηφοδέλτια της “Λαϊκής Συσπείρωσης” που στηρίζει την απέρριψαν ως αντιδραστική ως προς το περιεχόμενό της και εχθρική για το λαό.
Η ενίσχυση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών των περιφερειακών και των κατώτερων βαθμίδων της διοικητικής δομής του κράτους αποδείχτηκε ότι δεν γίνονται για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Αποσκοπούν να γίνουν πιο ικανές και αποτελεσματικές προκειμένου να στηρίξουν τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, τις επενδύσεις και την κερδοφορία τους. Να ενισχυθεί ο ανταποδοτικός χαρακτήρας στις υπηρεσίες τους, η διαχείριση της ακραίας φτώχειας που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική.
Πρόκειται για ευθυγράμμιση με τις επιταγές της ευρωενωσιακής καπιταλιστικής αγοράς, για χρόνια «δοκιμασμένους» αστικούς εκσυγχρονισμούς στις χώρες της ΕΕ και σε άλλα καπιταλιστικά κράτη.
Η αναδιανομή του πλούτου σε όφελος του εγχώριου και του ξένου κεφαλαίου διαπερνά έναν προς έναν και όλους μαζί τους φορείς του κράτους και τους προϋπολογισμούς τους.
Τρανή απόδειξη, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των δήμων πάνω από 62% και η κατακόρυφη αύξηση των λεγόμενων ιδίων εσόδων.
Τα περί “αποκέντρωσης και δημοκρατίας”, “λαϊκής συμμετοχής και έλεγχου από τα κάτω” στη βάση τάχα της εγγύτητας και της αιρετότητας των οργάνων της τοπικής διοίκησης, είναι το «χρυσωμένο χάπι», των αντιλαϊκών επιλογών που εξελίσσονται. Η καπιταλιστική ανάπτυξη τραβά προς τη συγκεντροποίηση. Συγκεντρώνει στα χέρια της κεντρικής εξουσίας τόση δύναμη που δεν μπορεί να της αντισταθεί “η περιοχή” και “η πόλη”. Αυτό το ζει στο πετσί του ο λαός μας.
Πρόκληση είναι και η μνημονιακή κατεύθυνση περί «αποπολιτικοποίησης της κρατικής και τοπικής διοίκησης» που υλοποιείται σήμερα με τις κυβερνητικές πολιτικές για τη λεγόμενη αξιολόγηση εργαζομένων και υπηρεσιών, το Μητρώο των ανώτερων στελεχών για τη διάρθρωση κρατικής και τοπικής διοίκησης με στόχο όχι φυσικά την αξιοκρατία ή την εξυπηρέτηση των πολιτών όπως λένε, αλλά την απρόσκοπτη υλοποίηση της γενικής αντιλαϊκής πολιτικής.
Το πλαίσιο που σήμερα επεξεργάζονται και προβάλλουν ενιαία, κυβέρνηση, ΚΕΔΕ- ΕΝΠΕ ως αναθεώρηση του Καλλικράτη θα βαθύνει τον αντιδραστικό ρόλο της Τοπικής Διοίκησης. Οι φορείς της, δήμοι και Περιφέρειες, δημοτικές επιχειρήσεις, διαδημοτικά δίκτυα και οι σύνδεσμοί τους εξοπλίζονται θεσμικά ώστε να συνδράμουν, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, πιο αποφασιστικά τις ανάγκες κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής στην περιφέρεια, να κάνουν «πιο ελκυστικό» το χώρο για την προσέλκυση επενδύσεων.
Γι’ αυτό και οι αλλαγές εστιάζουν στην:
Μεγαλύτερη συγκέντρωση πόρων – ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων κλπ – σε έργα και υποδομές που υπηρετούν τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μονοπωλιακών ομίλων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Ληστρική αξιοποίηση από τις επιχειρήσεις του συνόλου της δημοτικής ακίνητης περιουσίας.
Παραπέρα ώθηση της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας (μκο-κοινσεπ – δίκτυα και συνεταιρισμούς προσώπων κλπ) με τη συνδρομή της ΤΔ
στη σταδιακή μεταφορά και νέων φορολογικών βαρών στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και τη νομιμοποίηση παλιών μέσω της Τοπικής Διοίκησης (όπως ο ΕΝΦΙΑ), στην ενδυνάμωση της φοροεισπρακτικής της λειτουργίας με το ψευδές επιχείρημα της «οικονομικής αυτοτέλειας».
Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν και θα εξελίσσονται ούτε έφεραν ούτε θα φέρουν ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Δεν μπορούν να αναιρέσουν τις οικονομικές περιφερειακές ανισομετρίες, πολύ περισσότερο τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού. Καμιά φιλολαϊκή περιφερειακή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει όσο η γενική πολιτική παραμένει αντιλαϊκή.
Γι’ αυτό και η εναντίωση στις αντιδραστικές ανατροπές σε κράτος και τοπική διοίκηση για εργαζόμενους και εκλεγμένους στα τοπικά και περιφερειακά όργανα δηλώνει πρώτα και κύρια την οργάνωση της πάλης για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου και ΕΕ. Καμιά διοικητική δομή, που υπηρετεί την καπιταλιστική οικονομία και ανάπτυξη δε συμφέρει τους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και την ύπαιθρο, τους μικρούς επαγγελματίες, τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τους νέους των λαϊκών νοικοκυριών. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ούτε τις αντιλαϊκές συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, εφόσον θα παραμένει στο απυρόβλητο η κυριαρχία και η εξουσία των μονοπωλίων στην οικονομία και την κοινωνία.
Καμιά ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο αν η κεντρική πολιτική είναι στα χέρια και στην εξουσία της αστικής τάξης και των κόμματων της. Σε αυτή την εξουσία οφείλεται η ανισόμετρη ανάπτυξη των περιφερειών, η διευρυμένη φτώχεια και ανεργία, τα τσακισμένα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Η αντίληψη του ΚΚΕ για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο έχει θεμέλιο της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στην εργατική συμμετοχή και τον λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα απ’ όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας. Πάνω σε αυτή τη βάση μπορεί μόνο να διαμορφώνεται ένα ενιαίο σύγχρονο και δωρεάν κρατικό σύστημα Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Να εξασφαλίζεται ο σχεδιασμός ανάπτυξης ανά τομέα και κλάδο, αξιοποιώντας τον φυσικό και παραγωγικό πλούτο της χώρας.
Με αυτή τη γραμμή θα σταθεί το ΚΚΕ και απέναντι στις επικείμενες αλλαγές. Με αυτή τη θέση που αφορά τους εργαζόμενους και εκλεγμένους σε τοπική και περιφερειακή διοίκηση, το ΚΚΕ επιδιώκει την οργάνωση της πάλης, τη διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις αντιδραστικές ανατροπές.
Το ΚΚΕ με αφορμή και τις νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην ΤΔ καλεί όλους τους αιρετούς που έχουν ως αφετηρία και έγνοια τις αγωνίες του λαού, να μην εγκλωβιστούν στη λογική πώς οι δήμοι θα γίνουν πιο λειτουργικοί και αποτελεσματικοί στην προώθηση μιας βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής. Να μην εγκλωβιστούν σε δήθεν τοπικές ή άλλες ιδιαιτερότητες. Κάτι τέτοιο θα είναι επιζήμιο αφού συσκοτίζει τον πραγματικό ταξικό χαρακτήρα των αλλαγών που προωθεί και η σημερινή κυβέρνηση. Ρίχνει στάχτη στα μάτια για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των αλλαγών που ξεκίνησαν πολλά χρόνια πριν την κρίση και στόχο έχουν να προσαρμόσουν την κρατική και τοπική διοίκηση πιο πιστά στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, να την κάνουν πιο εχθρική απέναντι στις λαϊκές ανάγκες και κινητοποιήσεις.
Με αυτές τις ξεκάθαρες φιλολαϊκές θέσεις το ΚΚΕ καλεί όλους και όλες, όσες προβληματίζονται για τη σημερινή κατάσταση να συσπειρωθούν και να συμπαραταχθούν μαζί του έτσι ώστε να ανοίξουμε επιτέλους νέους ελπιδοφόρους δρόμους για το λαό μας, για τις πόλεις και τα χωριά μας.
Και με αυτές τις σκέψεις, τέλος, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους συντελεστές του aftodioikisi.gr, που συμπληρώνει φέτος 10 χρόνια λειτουργίας.
*Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ
http://www.aftodioikisi.gr/sunenteuxeis/dimitris-koutsoubas-kyvernisi-kani-chiliades-apolysis-stous-dimous/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου